Chadia Benlahsen – docent geschiedenis, maatschappijleer en Dienstverlening & Producten op het Vechtstede College te Weesp #docenten

Waarom heb je gekozen voor een baan als docent?

“Ik was gefascineerd door geschiedenis. Al op de havo. Tijdens mijn eerste stage in het eerste jaar van mijn opleiding wist ik het zeker: dit is fantastisch! Dìt is wat ik wil, voor de klas staan.”

Hoe ben je gestart in je huidige baan? Of: hoe kijk je terug op de start in je huidige baan?

“Ik was nog vierdejaars student en zag een vacature, in mijn woonplaats, voor acht lesuren. Ik moest ook nog stage lopen dat jaar en dacht dat ik op deze manier een soort van betaalde stage kon regelen. Ik begon dat schooljaar met acht lesuren en ná de kerst waren dat er 19 én werd ik mentor van een klas. Het was flink buffelen om met deze extra uren op tijd af te kunnen afstuderen. Ik was 21 en lange tijd de jongste docent op school. Mijn ‘babyboom-collega’s’ waren mijn warme bad; dankzij hun begeleiding voelde ik me direct thuis.”

Heb je vroeger docenten gehad die je geïnspireerd hebben? Wat zou je gedaan hebben als je niet docent zou zijn geworden/ zou je wel eens een dagje met iemand van baan willen ruilen?

“De leraar geschiedenis op de havo prikkelde en inspireerde mij natuurlijk. Zonder zijn mooie lessen zou ik er niet voor gekozen hebben om geschiedenis te gaan studeren.

Toen ik op het Vechtstede terecht kwam was er een oudere collega die mij stimuleerde in ‘wat voor type docent’ ik wil zijn. Ik bewonderde de betrokkenheid en de mate van door het vuur gaan voor hun leerlingen van de docenten. Als ik géén docent zou zijn geworden, dan was ik in de sport terechtgekomen. Dan had ik mbo-sport & bewegen gedaan en was ik misschien uiteindelijk wel gymdocent geworden. In ieder geval zou ik kiezen voor een beroep waarbij ik met mensen werk.”

Hoe zouden je leerlingen jou omschrijven?

“Grappig dat je dit nu vraagt. Net voor kerst had ik mijn leerlingen de opdracht gegeven een omschrijving te maken van hun klasgenoten. Ze hebben deze omschrijving ook van mij gemaakt en ik kreeg te horen dat ze me behulpzaam, geduldig, leergierig, lief, betrokken en nieuwsgierig vinden. En als extraatje: ik kan dingen goed uitleggen. Nou, dat was een complimentendouche! Echt heel erg leuk!”

Is er verschil tussen vmbo-leerlingen van toen en van nu?

“25 jaar geleden was er nog geen passend onderwijs. Ergens in mijn beginperiode kregen we voor het eerst te maken met een autistische leerling. Alle docenten werden geschoold in hoe we moesten omgaan met deze kinderen. Tegenwoordig hebben we heel veel leerlingen die ADHD of een ander ‘rugzakje’ hebben. In het algemeen is de spanningsboog van leerlingen nu veel korter. Beelden die ik vroeger gebruikte in de klas voldoen nu niet meer. Het moet allemaal sneller en korter. Het is voortdurend onderzoeken ‘wat werkt voor een kind’. Dankzij ervaring kun je sneller inspelen op de behoeften van een kind.”

Wat wil je je leerlingen meegeven? Zijn er ervaringen uit je eigen schooltijd die je hebt meegenomen?

“Kies met je hart. Ga doen wat je nù leuk vindt. Een diploma zorgt ervoor dat je verder kunt. Nog altijd heerst er onder mavo-leerlingen het gevoel dat hoger onderwijs beter is. Ze voelen zich minder dan een havo-leerling. Ik promoot het mbo bij al mijn leerlingen. Ik zie dat het gros van de mavo-leerlingen in het mbo veel beter gedijt dan op de havo. Ik ben daar zelf het beste voorbeeld van.”

Wat beschouw je als de grootste veranderingen of ontwikkelingen in het vmbo-onderwijs in de afgelopen 25 jaar? Wat is er in jouw vak veranderd of in je rol als docent?

“Er is heel veel veranderd. Maar dan vooral in het vmbo kader en -basis. Inhoudelijk niet, maar ik denk dan vooral aan het passend onderwijs dat in de loop van de tijd meer vorm heeft gekregen. Verder zie ik dat de zorgbehoefte onder leerlingen is gegroeid. Vroeger hadden we een zorgteam met één medewerker; tegenwoordig bestaan onze zorgteams uit een stuk of vier à vijf collega’s. Er zijn gewoon heel veel kinderen die in de knel zitten en meer aandacht nodig hebben. Mijn rol als docent is door deze ontwikkeling ook veranderd; van vakinhoudelijk – naar méér pedagogisch werk.”

Wat is de belangrijkste les die je zelf geleerd hebt in 25 jaar vmbo-onderwijs? Ben je een andere docent dan 25 jaar geleden?

“Ik heb altijd gekeken naar het kind achter de leerling. Nu ik zelf ouder wordt, en een ouder ben, kan ik me beter inleven in ouders én de leerling. Daardoor kan ik me ook beter voor hen inzetten. Ik heb gezien dat het leerproces van het kind belangrijk is; het kind mág fouten maken. Het is een manier van leren, met vallen en weer opstaan.”

Wat is het mooiste aan werken in het vmbo? Kun je een voorbeeld noemen van iets waar je heel blij van werd of waarvan je dacht: daar doe ik het voor?

“Wat ik er het mooiste aan vind is dat ik kinderen mag begeleiden in een belangrijke periode in hun leven. Ik zie de ontwikkeling van kind naar bijna volwassen en dat vind ik heel bijzonder. Een voorbeeld dat me is bijgebleven is een leerling die zich geschoffeerd voelde door een docent. Hij werd de klas uitgestuurd en vond dat heel erg onrechtvaardig. Hij weigerde in eerste instantie een herstelgesprek met de docent. Pas een paar dagen na het incident was hij bereid erover te praten. Op zo’n momenten zie je dat een kind groeit en leert van ervaringen. Ik vind dat geweldig!”

Als jij het voor het zeggen had wat zou je dan morgen willen veranderen aan het vmbo?

“Als het aan mij ligt mag er nog wel een jaartje bij. In plaats van vier, vijf jaar vmbo. Leerlingen hebben vaak meer tijd nodig om op te bloeien en een keuze te maken voor een vervolgstudie. Ik bedoel niet dat ze in dat vijfde jaar nog méér vakken moeten krijgen maar dat er ruimte is om zich te verdiepen in de vakken die ze leuk vinden en waar ze goed in zijn.”