Will Hanegraaf – decaan en docent HBR op het Fioretti College in Veghel #docenten

Waarom heb je gekozen voor een baan als docent?

“Mijn hele familie bestaat uit ondernemers. Mijn opa, oma en ouders hadden horecabedrijven waar ik, met mijn twee broers, in ben opgegroeid. Ik kon best goed tekenen, en heb met mijn ouders indertijd een kijkje genomen op de kunstacademie in Tilburg. In die tijd liepen daar zoveel kleurrijke types rond, dat mijn vader eraan twijfelde of ik daar wel een goede boterham mee kon verdienen. Dus veranderde ik mijn plannen en koos voor de hotelschool en haalde ik ook nog mijn akte tekenen.”

Hoe ben je gestart in je huidige baan?

“Een directeur en oud-leraar van mij van de Rooi Pannen vroeg zich af of leraar worden niet iets voor mij zou zijn. Dat kwam mijn vrouw ook wel goed uit, want die zag een horecabestaan niet zo zitten. Ze zag hoe hard ik en mijn familie daarvoor moesten werken. Op 1 augustus 1984 ben ik begonnen als docent consumptieve technieken (koken, serveren en brood/banketbakken) op het huidige Fioretti College in Veghel. En dat doe ik nog steeds met veel plezier.”

Heb je vroeger docenten gehad die je geïnspireerd hebben? Wat zou je gedaan hebben als je geen docent zou zijn geworden?

“Ja, ik had een docent, meneer Paardekooper, hij gaf koken (afdeling Hospitality), die mij inspireerde om les te willen geven. Later werd hij zelfs mijn collega.

Als ik geen docent zou zijn geworden dan zou ik vast en zeker mijn eigen bedrijf hebben gerund. Mijn hele familie is erg ondernemend; mijn twee broers hebben beiden een eigen bedrijf. Dat zou het zéker geworden zijn!”

Hoe zouden je leerlingen jou omschrijven?

“Ik denk dat ze me in eerste instantie wel wat streng vinden. Ik hecht erg aan een correcte beroepshouding en houd ervan om binnen kaders te werken. Ik zorg er wél voor dat ik kan meegroeien met de leerlingen en dat zij zich creatief kunnen ontwikkelen. Ik heb weinig moeite met lesgeven en kan goed overweg met de meeste leerlingen. Een goede relatie met mijn leerlingen vind ik heel belangrijk, dan bereik je het meeste.”

Is er verschil tussen vmbo-leerlingen van toen en van nu?

“Nee, ik vind van niet. Ik zie niet veel verschillen met toen en nu. Je werkt met beginnende pubers, dat is op zich al een uitdaging, maar die uitdaging is nu niet per se groter dan toen. Ze hebben nog dezelfde gedragingen als 25 jaar terug. Ik zie over het algemeen iets meer luiheid bij kinderen sinds corona, maar dat is gering. Wel zie ik dat ouders meer betrokken (willen) zijn bij de prestaties van hun kind(eren).”

Wat wil je je leerlingen meegeven?

“Wat ik belangrijk vind is dat ze een goede beroepshouding en

attitude meekrijgen. Het vak is belangrijk maar ook hoe je met elkaar omgaat. Ik hamer er altijd op dat je in de maatschappij gemakkelijker dingen bereikt als je iets doet wat je leuk vindt. En dat je constant blijft werken aan je competenties. Dan kom je er wel.”

Wat beschouw je als de grootste veranderingen of ontwikkelingen in het vmbo-onderwijs in de afgelopen 25 jaar?

“Een grote verandering vind ik dat er in de basisvorming veel praktijkuren zijn afgegaan. En dat is jammer want de gemiddelde leerling bij ons is een doener.

Het Samen naar School vind ik op veel punten een goede verandering van de afgelopen 25 jaar. Het is goed om zoveel mogelijk gemengde klassen te hebben. Ze kunnen allemaal van elkaar leren. Al hebben sommige leerlingen meer baat bij kleinere groepen, een ander niveau en een meer persoonlijke aanpak.

Een mooie en belangrijke verandering is dat loopbaanoriëntatie, -ontwikkeling en -begeleiding (LOB) de rode draad is geworden binnen het onderwijs.”

Wat is de belangrijkste les die je zelf geleerd hebt in 25 jaar vmbo-onderwijs?

“Altijd goed blijven kijken naar de leerlingen: wat speelt er, welke hobby’s heeft hij/zij en ze vertrouwen en waardering geven. In al die 40 jaren heb ik geen 40 leerlingen uit de klas gestuurd om zijn of haar gedrag.”

Wat is het mooiste aan werken in het vmbo? Kun je een voorbeeld noemen van iets waar je heel blij van werd of waarvan je dacht: daar doe ik het voor?

“Ik vind de eerlijkheid van de leerlingen het mooiste. Ze winden er geen doekjes om en je raakt gemakkelijk in gesprek met ze. Verder vind ik uitstapjes in binnen- en buitenland, samen met hen, erg leuk. Ik heb veel op sportgebied gedaan en tref daar ook leerlingen buiten schooltijd.

Een paar jaar geleden ontmoette ik een oud-leerling die mij alsnog bedankte voor mijn rol in zijn schooltijd. Ik heb deze jongen eens thuis opgehaald omdat hij spijbelde. Zijn ouders waren er niet en hij had zich ziek gemeld. Ik ben naar zijn huis gegaan en heb hem weer mee naar school genomen. De waardering van een oud-leerling is voor mij de mooiste beloning!”

Als jij het voor het zeggen had, wat zou je dan morgen willen veranderen aan het vmbo?

“Ik zou ervoor pleiten dat ook de mavo meer verplichte snuffelstages en praktijkwerkvormen moet aanbieden. Meer oriëntatielessen voor mavo in de onderbouw, waardoor ze betere keuzes kunnen maken. Voor veel leerlingen is het mavo té theoretisch. Iets anders dat ik zou willen veranderen is om nog betere doorlopende leerlijnen naar het mbo te verplichten. En een meer hybride onderwijsomgeving creëren. Hiermee kun je onderwijs verbreden, verdiepen en versnellen.”