Jong voor de klas #vmbo-parel

Beste Elly,

Mijn loopbaan tot nu toe is best een bijzonder verhaal. Jij speelt daarin bepaald geen onbelangrijke rol! Het begon op vbo de Goudse Waarden. Twijfelend tussen Verzorging en Uiterlijke Verzorging (UV), -mijn moeder was verpleegkundige en schoonheidsspecialiste-, koos ik voor het laatste. Ik liep stage in een kapsalon en keek mijn ogen uit. Het klantencontact vond ik dóódeng. Ik was zó verlegen, ik kwam de keuken haast niet uit…

Jij gaf alle schoonheidsverzorgingsvakken. Dat was ge-wel-dig! Als je bij manicure goed je nagels gelakt had, kreeg je stickertjes voor op je nagels. Jij zag er altijd fantastisch uit en was voor mij echt een rolmodel. We hadden een heel goede klik. Mijn moeder stimuleerde me om in Utrecht aan het roc de opleiding tot schoonheidsspecialiste te volgen.

Dat heet nu het Beauty College. De overstap was niet groot. De opleiding zat in een oud pand, een woonhuis eigenlijk. Heel kleinschalig: je kende elke docent en zij kenden jou. Het voelde als een warm bad.

Ik liep stage bij schoonheidssalon Jane Auad in Waddinxveen. Mensen kwamen daar voor een dagarrangement. Ze kregen ’s ochtends pantoffeltjes aan en werden de hele dag in de watten gelegd. Daar heb ik zoveel geleerd wat ik nu nog gebruik. Tijdens de opleiding zijn mijn moeder en ik samen een eigen schoonheidssalon bij een kapsalon gaan runnen. Met het oog op internationale inzetbaarheid volgde ik de Cidesco-opleiding voor schoonheidsverzorging; een Engelstalige opleiding voor als je op een cruiseschip of in een buitenlands hotel wil werken.

En toen belde jij. Je wilde minder gaan werken. Of ik jouw zes uren in

Gouda van je wilde overnemen. Ik was 19 en stond perplex, maar solliciteerde wel, ondanks tegengesputter van mijn moeder. En toen wérd ik het! Wat een grap, dacht ik. Amper 20 stond ik ineens weer op mijn oude school voor een klas met meiden van 16 en 17 jaar. Er waren nog geen beamers. Als ik een filmpje wilde laten zien, zaten we met z’n allen voor die ene computer. Het vakinhoudelijke vond ik leuk om over te brengen. Ik was enthousiast over het vak, werkte ook nog in de salon en kon daar verhalen over vertellen.

Dat eerste jaar werd een succes. Ik wilde graag blijven en haalde -best pittig- tussen allemaal veertigers mijn didactische bekwaamheid vo-roc. Een paar jaar later werd het tijd voor wat nieuws. Onze paden kruisten elkaar weer. Jij stond op het punt om naar Frankrijk te verhuizen en vroeg of ik je baan in Woerden bij het Kalsbeek College wilde overnemen. Ik ben daar toen fulltime aan de bak gegaan. Met de komst van de profielen veranderde de plek van UV. Voor mijzelf alleen maar positief. Ik ben aan het hbo bevoegd Zorg & Welzijn docent geworden en merkte hoe mooi de zorg is.

Van ‘maatje van leerlingen’ heb ik me doorontwikkeld naar volwaardig docent. Mijn doel nu is leerlingen enthousiast maken voor de brede beroepsmogelijkheden in de zorg. Daarvoor is het contact met het mbo superwaardevol. De passie voor het vak overbrengen vind ik geweldig. Voor leerlingen voelt dat soms anders: de ‘geboren kapster’ moet nu ook zorgvakken doen. Leerlingen van nu zijn mondiger en kritischer. Ik leg ze uit dat je UV er altijd naast kan doen.

Het allerbelangrijkste om leerlingen mee te geven vind ik persoonlijke ontwikkeling. Bij twijfel: oriënteer je, praat met anderen en doe wat op dat moment goed voelt. Fouten maken mag. Maak je eigen keuzes en ontwikkel jezelf. Wat voor pad je ook kiest, het komt wel goed!

Met heel hartelijke groet, Christa Hakkenberg