Heiko Kuper – docent PIE op CSG De Kluiverboom in Groningen #docenten

Waarom heb je gekozen voor een baan als docent?

“Ik was koud drie maanden conciërge, toen mijn rector zag dat ik meer in mijn mars had. Ik kwam op een kleinere locatie terecht. Toen vervanging van een techniekdocent op het techniekplein nodig was en mijn leidinggevende de connectie legde met mijn achtergrond in de scheepsbouw, werd ik daarvoor uitgenodigd. De baan was me op mijn lijf geschreven en ik voelde, dat ik op mijn plek zat. Ik ben gaan studeren, werd onderwijsassistent en deed de driejarige instructeursopleiding in twee jaar tijd. Ik zat al op Windesheim en ben in één keer doorgegaan voor het docentschap.’’

Hoe ben je gestart in je huidige baan?

“Na mijn opleiding kon ik meteen in vaste dienst als PIEdocent aan de slag bij CSG Kluiverboom in Groningen, een kleine school met ongeveer 250 leerlingen. De insteek is anders dan vroeger toen er aparte afdelingen – metaal, elektro, installatietechniek – waren.

Soms wil ik daar wel eens naar terug, omdat de keuze voor jongeren van nu zo moeilijk is: ze kunnen alle kanten op, maar weten niet welke. Omdat ik onverminderd enthousiast met het programma aan de slag ben gegaan, is het aantal leerlingen in het profiel gegroeid van 8 naar 13.

Ik heb twee opleidingsbedrijven bij de school betrokken, waardoor leerlingen al in hun vierde leerjaar aan een bblopleiding kunnen beginnen, hun startkwalificatie halen op het vmbo en kans maken op een vaste baan. Het mbo heeft daarin een wat luie opstelling, want de leerlingen komen toch wel.”

Had jezelf vroeger op school docenten die je geïnspireerd hebben voor het vak?

“Ik heb heel lang contact gehouden met mijn metaalleraar. Bij hem leerde ik frezen en stond ik aan de draaibank. Hij nam je mee in zijn enthousiasme voor het vak. Zo probeer ik het zelf ook te doen. Dat vind ik het mooie van mijn vak.”

Hoe zouden je leerlingen jou omschrijven

“Ik denk dat mijn mentorklas me streng, maar heel consequent en

duidelijk vindt. Ik wil maximaal voorspelbaar zijn. De les heeft een begin, midden en eind en ik wil dat leerlingen weten wat ik van ze verwacht. Ondertussen doe ik ook andere dingen met ze, zoals een high tea en eens in de twee weken bakken we hamburgers. Ik vind de band met leerlingen heel belangrijk.”

Is er verschil tussen vmbo-leerlingen van toen en van nu?

“Wij waren vroeger op de lts niet veel anders dan de vmbo-leerlingen hier. Er is wel een verschil in de leerlingenpopulatie van grote en kleine scholen, bijvoorbeeld in de omgang met elkaar.”

Wat wil je je leerlingen meegeven?

“Dat je je eigen keuzes maakt in het leven en dat het niet zo belangrijk is wat anderen daarvan vinden. Leerlingen moeten lol hebben in mijn lessen en dat enthousiasme mee kunnen nemen naar het bedrijfsleven. Als je leuk werk hebt, dan gá je er ook voor.”

Wat beschouw je als de grootste verandering of ontwikkeling in het vmbo-onderwijs in de afgelopen 25 jaar?

“In het onderwijs is niet zoveel veranderd, zeker niet in de theorievakken. Er zou van mij meer geïnvesteerd mogen worden in het optuigen van de profielen. Ik investeer veel in de leerlingen via het programma en in de school. Scholen hebben te weinig door, dat ze profielen moeten promoten en aantrekkelijk maken. De grootste verandering vind ik dat ik zélf veel meer doe, excursies organiseren naar Duitsland en bijvoorbeeld actief ben in Sterk Techniekonderwijs.”

Ben je een andere docent als toen je begon?

“Ja, mijn enthousiasme is veel groter geworden. In het begin ben je aan het uitvinden hoe je met de leerlingen om moet gaan. Als ik na 6 weken de boeman spelen dat loslaat, zeggen leerlingen: ‘Maar u bént helemaal niet zo streng.’ Mijn nieuwe collega zei: “Zoals jij lesgeeft, dat kan niemand. Jij hebt zo’n band met leerlingen, die gaan voor jou door het vuur.” Ik denk dat meespeelt, dat ik mijn ervaring in het bedrijfsleven meeneem in de school.”