Tom Simpson – (oud-) gymnastiek en avo-docent op de Maritieme Academie Harlingen #docenten
25 jaar docent met passie voor het vmbo

25 jaar docent met passie voor het vmbo
Schoolloopbaan: Tom groeide op in Florida. Na de middelbare school (junior high en highschool) studeerde hij verder aan de universiteit en verhuisde naar Kansas.
Loopbaan: In Kansas gaf hij les aan de highschool, eerst in gymnastiek, later schei- en natuurkunde en geschiedenis, werd coach van het basketbalteam en ontdekte vervolgens dat onderwijs toch echt zijn roeping was. Op zijn 35e kwam hij naar Nederland, ging wonen in Friesland en had verschillende banen, terwijl hij de taal en cultuur leerde kennen. Tot hij in 1999 gebeld werd door Arjen Mintjes, directeur van de Maritieme Academie Harlingen, die vond dat Tom met zijn CV voor de klas hoorde. Tom startte als gymnastiekdocent en gaf er tot na zijn pensioen verschillende vakken.
“In mijn freshman year (eerste jaar highschool) had ik een gymnastiekleraar van 2m10; een correcte, rechtvaardige man, die van een afstandje zag hoe de vlag erbij hing bij een leerling en met je in gesprek ging. Daardoor voelde je je gezien. Ook met mijn geschiedenisleraar had ik een goede relatie. Sport was mijn passie, basketbal en football. Daar hield ik een scholarship aan over. Door een blessure ging de military school niet door en besloot ik mijn diploma te halen en docent te worden, geïnspireerd door mijn vroegere docenten.”
“In Amerika kwam ik vers uit de schoolbanken. Ik hoorde om me heen: ‘De eerste drie jaren worden je moeilijkste jaren als docent’. Maar dat gebeurde maar niet. Ik dacht dat ik iets verkeerd deed. Het liep heel soepel en ik vond het geweldig. Dat ik naar Nederland vertrok, was een shock voor mijn leerlingen.
Toen ik voor mijn sollicitatiegesprek binnenstapte bij de Maritieme Academie voelde ik: ‘Nu ben ik thuis.’ Het is een bijzondere school, omdat leerlingen intern zitten, maar net zo goed een normale vmbo-school met een beroepsgerichte opleiding. Voor de leerlingen was ik toen wel een fenomeen: een zwarte docent in Friesland. Doordat ik inmiddels 30 jaar basketbalcoach/trainer op hoog niveau ben, werd ik een BF, een Bekende Fries. Ik gaf gymnastiek en in de loop der jaren ook Engels, natuurkunde en maatschappijleer. ”
“Ze vertellen mij dat ik rustig ben en rechtvaardig. Als ik zie dat een leerling zich anders gedraagt, spreek ik een leerling aan en informeer ik wat er aan de hand is. Die persoonlijke interactie vinden leerlingen heel fijn. Ik heb er ook nooit iemand uitgestuurd. Na een cursus ‘Alle leerlingen bij de les’ heb ik besloten dat ik dat zo wilde doen, tenzij het onveilig is.” (Lachend:) “Als ik een lokaal binnenkwam bij een collega, zongen de leerlingen soms Ýou are my sunshine.”
“Die vraag is me vaak gesteld. Het verschil is dat leerlingen in Harlingen op de fiets naar school komen en in Amerika met de gele schoolbus. Verder zie ik geen verschillen in hoe leerlingen zich gedragen. Ik gaf scheikunde aan een klas van 50 leerlingen. Hoe je dat doet? Je moet leerlingen uitdagen!”
“Dat ze in zichzelf moeten geloven, omdat ze het kunnen. Natuurkunde en Engels vinden ze vaak rotvakken, maar ik leg uit dat ze het nodig hebben en onderstreep dat ik in ze geloof. De meeste vmbo-leerlingen moeten uitgedaagd worden, dan kunnen ze echt méér. Dus niet: ‘Jij bent een kaderleerling in een kaderklas, dus ik geef les op kaderniveau’. Ik daag ze uit om meer te doen. Daardoor
wordt de relatie beter en ontwikkelt de leerling zelfvertrouwen. Ik speelde ook jaren voor Sinterklaas, om leerlingen te laten zien dat je uit je comfortzone kan komen en toch jezelf kan zijn.”
“Ik begon als vakdocent. Daarna ben ik vakoverstijgend gaan werken, in onderwerpen als mens en natuur. Leerlingen raken meer gemotiveerd door de samenhang. Een grote verandering vind ik blended learning, een mix van onderwijsactiviteiten en e-learning. Daardoor werken leerlingen meer op hun device en is er minder persoonlijk contact, zowel tussen de docent en de leerling als tussen leerlingen onderling. Ook corona heeft erin gehakt, in het onderwijs en in de maatschappij. ”
“Ja. Ik ben leerlingen meer gaan helpen met hun gedrag op school en ondersteunen om door moeilijke periodes heen te komen. Leerlingen willen gezien worden. Ik ben een schakelstuk geworden in de school. Ik wilde na mijn pensioen langer blijven om de school en mijn collega’s te helpen, maar kwam na enige tijd tot het inzicht dat dat niet goed is.”
“Ik ben blij als leerlingen slagen voor hun diploma en als ze terugkomen om me te bedanken. Er was bijvoorbeeld een oud-leerling die een opleiding tot gymnastiekdocent is gaan volgen en bij mij stage liep. Ik zette hem op zijn eerste dag voor de klas en vanaf de gang was het, alsof ik mezelf hoorde lesgeven. Dan is de cirkel rond.”
“Dat er meer face-to-face contact en open communicatie is, tussen en met leerlingen en docenten. We begonnen met de collega’s op school elke dag om half 8 met een check-in: hoe is het met iedereen en wat heb je nodig? Via de app mis je de echte emoties en het menselijk contact. Dat missen leerlingen soms ook thuis en we missen dat in de maatschappij. Daarin kan je als leraar het verschil maken.”
“Vandaag is de eerste dag van mijn pensioen. Dat voelt wel apart na 35 jaar onderwijs. Ik zeg dat nooit hardop, maar ik ben heel trots dat ik 25 jaar op een bijzondere school het verschil kon maken. En trots dat Arjen en de school dat ook zo ervaren. Een jaar geleden had ik een groot afscheid op school. Ik werd opgehaald door een collega. Aan een brug over de snelweg tussen Leeuwarden en Harlingen hing een banner van 4 meter: ‘Simpson bedankt!’. Die banner heeft daarna nog twee weken op de voorgevel van de school gehangen. Dat was afscheid genoeg voor mij.”