Echt wat betekenen voor mensen #vmbo-parel

Beste mevrouw van Splunder, Ik schrijf u dit bericht omdat u als mentor op het Kalsbeek College locatie Bredius in Woerden altijd voor ons klaar stond. Als er iets aan de hand was, als je je verhaal kwijt wilde of iets niet lukte, kon je altijd rekenen op hulp of een luisterend oor. Dat was top! Voor mij was het profiel Zorg & Welzijn een logische keuze, ook al was ik de enige jongen in een meidenklas. Voor mijn omgeving was dat helemaal geen ding. Mijn vader werkte als gehandicaptenbegeleider en mijn moeder als verloskundige.

Ik weet al vijf jaar dat ik in een ziekenhuis wil werken. Twee jaar geleden leerde ik mijn vriendin kennen. Haar oom heeft een ernstig ongeluk gehad. Later zei hij: “Als ik mijn leven zou kunnen overdoen zou ik Spoedeisende Hulp-verpleegkundige worden.” Toen ben ik filmpjes en operaties op tv gaan kijken en me gaan verdiepen in het werk. Je hebt kort en heftig contact en kunt écht wat betekenen voor mensen. Ik vond het zó gaaf dat ik dacht: ‘dat wil ik ook!’

Sinds zeven maanden hebben mijn ouders een Thomashuis in Beesd overgenomen en zijn we verhuisd. In dat huis wonen negen mensen met een verstandelijke beperking. Ons huis is er tegenaan gebouwd. Met nog zes begeleiders helpen mijn ouders met de dagelijkse taken, zoals opstaan, ontbijten, wegbrengen, koken, samen koffiedrinken. Ik kom de bewoners elke dag tegen. Als ik vrij ben van school drink ik vaak thee met een bewoner die eerder thuis is van z’n werk en op maandagavond doe ik meestal een spelletje. Mijn zusje heeft het syndroom van Down, dus ik was van jongs af aan gewend aan de omgang.

Ik ben nu 18 en zit in het laatste jaar van de mbo2- opleiding Servicemedewerker. Toen ik op het vmbo zat werd er wel al wat verteld over het verpleegkundevak en de mbo-opleiding. In groepjes van twee ging je naar het mbo om daar een les Zorg & Welzijn bij te wonen. Voor mij paste dat goed, maar er zijn ook leerlingen die een andere keuze maken na Zorg & Welzijn. In de opleiding Servicemedewerker is Zorg & Welzijn één van de richtingen. De overstap naar het mbo heb ik niet als grote verandering ervaren.

Op het vmbo ben je bij Zorg & Welzijn vooral bezig in de keuken, met koken en met theorie. Op het mbo wordt er meer ingezoomd op het vak zelf: je leert meer over ouderen, kinderen, wat een draagstoel is en welke functie die heeft, bijvoorbeeld.

Op mboRijnland heb je buddy’s: studenten van mbo4 die jou uitnodigen om mee te gaan naar een presentatie, om te kijken bij een vakles of op hun stageadres. Ik zie om me heen studenten hun motivatie kwijtraken, omdat het onderwerp of vak dat ze leuk vinden niet behandeld wordt in de leerstof. Door mee te kijken met een buddy die dat vak wel doet, al is het twee uurtjes in de week, raak je toch gemotiveerd. Je krijgt een doorkijkje naar wat je te wachten staat en je weet waarvoor je de niveau2-opleiding doet. Als je zelf in mbo4 zit en je hebt alles op orde, word je gekoppeld aan een vmboleerling die dezelfde kant op wil als jij en word je buddy.

Ik heb stagegelopen op een zorgboerderij en loop nu stage bij een instelling voor dagbesteding. Na dit jaar wil ik naar de vierjarige mbo4-opleiding en dan na twee jaar de bbl gaan volgen, dus werkend leren in het ziekenhuis. Ik ben van plan om datzelfde op hbo-niveau te doen. En daarna kan je je dan specialiseren voor Spoedeisende Hulp. Best een lange weg, maar ik heb daar echt zin in. Ik zou tegen vmbo-leerlingen willen zeggen: Neem initiatief, kijk rond en zoek uit waar je interesses liggen. Dat helpt je om te blijven zien waarvoor je het doet. Pak je kans, want niemand anders doet het voor je!

Groetjes, Lucas Korenwinder