Gitarenbouwer op weg naar Canada #vmbo-parel
Vmbo-parel: Orla Strijker in 2017 – van vroeger naar nu

Vmbo-parel: Orla Strijker in 2017 – van vroeger naar nu
Hoewel ze klaar is met het vmbo, is Orla Strijker (16) op haar vrije vrijdag met regelmaat op het Vechtdal College te vinden. Bijvoorbeeld om even bij te praten met een docent met wie ze het heel goed kan vinden. “Ze kennen me daar als ‘het meisje van de techniek’.”
“Ik wilde als meisje altijd wel graag een beetje anders zijn dan de rest. Mijn zus deed autotechniek. Dat leek mij ook leuk. Het Vechtdal heeft een grote techniekhal, waar je kunt kiezen voor autotechniek, metaal, houttechniek en bouw. Na een tijdje ben ik overgestapt naar houttechniek. Mijn vader is handelaar in Amerikaanse auto’s. Op een automeeting zag ik een kraampje met een gitaarbouwer. Vanaf dat moment wist ik: ‘Dat is cool, dat wil ik!’ Ik speel zelf gitaar en muziek is mijn grootste passie.
Met mijn docent had ik het er af en toe over. En een half jaar later zei hij: ‘Kunnen we híer geen gitaar bouwen?’ Dat wilde ik natuurlijk metéén en ik was helemaal vrolijk! In het programma werden wat aanpassingen gemaakt en aan het begin van de vierde klas zijn we ermee begonnen. Als de rest kozijnen maakte, bouwde ik aan de gitaarkast.
Na het examen was de gitaar nog niet helemaal klaar. Omdat we vroeg vakantie hadden, kwam ik gewoon elke week naar school om de gitaar af te bouwen.
Nu is hij af en hij doet het precies zoals ik had gehoopt. De eerste met mijn eigen merknaam ‘Ludens’!
Ik ben nu eerstejaars op het Deltion College in Zwolle in de bbl-opleiding meubelmaken. Dat betekent dat je vier dagen werkt en een dag naar school gaat. Ik doe mijn praktijk bij The Fellowship of Acoustics, een gitarenwinkel in Dedemsvaart, waar ik al anderhalf jaar in de reparaties werk.
Gitaren maken is handwerk. In Amerika en in België zijn wel opleidingen die helemaal gericht zijn op gitaarbouw. Maar die staan niet zo goed bekend. Gitaarbouw luistert heel nauw. Het moet op de millimeter nauwkeurig, anders is het gewoon niet goed.
De gitarenwinkel waar ik werk is heel beroemd, de grootste in Europa, en krijgt veel aanloop van buitenlanders en artiesten. Een jaar geleden kwam een bekende gitarenbouwer uit Canada langs. En die nodigde me uit om naar Canada te komen om van hem het vak te leren. Dus als ik 18 ben, ga ik naar Canada!”
DANKZIJ MIJN DOCENT BEN IK DOORGEGAAN MET MIJN DROOM ALS GITARENBOUWER
- Orla Strijker
Met haar 23 jaar is Orla – al enige jaren – de jongste professionele gitarenbouwer van Nederland. De opleiding aan het mbo heeft ze niet afgemaakt. Ze kon er niet bezig zijn met wat ze nodig had voor haar toekomstige vak en voelde zich onbegrepen. Via bemiddeling van haar mentor van weleer mocht ze stoppen met de opleiding.
Ze ging fulltime aan de slag bij TFoA om de geplande reis naar Canada te bekostigen. Daar was ze een half jaar in opleiding bij Sergei de Jonge, de bekende gitaarbouwer.
Op haar 20e startte ze een eigen onderneming in de tot werkplaats omgebouwde schuur van haar ouderlijk huis. Ze maakt en repareert akoestische westerngitaren. Het aantal gitaren van eigen hand is inmiddels opgelopen tot zes. Daarnaast werkt ze op de reparatieafdeling van The Fellowship of Accoustics, waar ze een zeer gewaardeerd medewerker is. Haar mentor brengt haar de kneepjes van het vak bij en is ervan overtuigd dat Orla wereldwijd tot de top gaat behoren.
Als je haar vraagt wie of wat belangrijk is geweest voor waar ze nu gekomen is, aarzelt ze geen moment: “Dankzij mijn techniekdocent Ewout Warringa ben ik doorgegaan met mijn droom als gitarenbouwer, omdat hij mij vanaf het begin serieus nam en we mijn eerste gitaar op school gebouwd hebben!”