Je mag trots zijn op je eigen weg #vmbo-parel

Ik ben creatief en hield op school al van geschiedenis, cultuur en theater. Ik wilde graag doorleren, maar liefst op een andere manier. Toen ik met een groepje een Junior Gouden Kalf won voor een filmproject, reageerden mijn klasgenoten heel lauw, maar jij moedigde me aan om álle klassen langs te gaan. Dat maakte me trots. Achteraf realiseer ik me dat het een ‘witte’ school was, waar veel klasgenoten, gepusht door hun ouders en docenten, Luzac gingen volgen om een havo-diploma te behalen. Je niveau was bepalend voor waar je aan meedeed op school. Zo hadden havisten en vwo’ers een musical in de bovenbouw, het vmbo alleen in de onderbouw. Mijn broer en zus op de havo gingen op schoolreis naar Londen, wij gingen naar de Ardennen. Dat voelde anders.

Op het mbo volgde ik de opleiding Sociaal-Cultureel Werk. Hoewel ik eigenlijk mijn zinnen gezet had op de havo, had ik er een toptijd! Ik maakte er vrienden voor het leven. We deden fantastische theaterprojecten en ik heb stage gelopen in de culturele sector, bijvoorbeeld bij Kunstbende. Ik voelde me helemaal thuis en deed een jaar korter over de opleiding. Ook op het mbo merkte je verschil in maatschappelijke waardering: met je mbo-studentenpas kwam je op je 18e geen studentenkroeg binnen. Lid worden van een studentenvereniging wilde ik graag, maar ook dát was er niet bij. Gelukkig verandert dat nu.

Na het mbo ben ik de hbo-studie Culturele en

Maatschappelijke Vorming gaan doen. Daarna wist ik het even niet. Een docent attendeerde me erop dat je in één jaar een tweedegraads onderwijsbevoegdheid omgangskunde kunt halen. Zo ben ik het onderwijs ingerold. Inmiddels werk ik drie jaar als docent en mentor in het praktijkonderwijs. Ik heb echt een voorliefde ontwikkeld voor jongeren van het praktijkonderwijs. Of een docent oog heeft voor jongeren heeft niets te maken met het onderwijsniveau waaraan hij of zij lesgeeft. Dat ligt aan jou als docent. En voor élke jongere, of je nou op het praktijkonderwijs of het vwo zit, is het ontzettend waardevol dat er een docent is die jou ziet.

Onlangs deed ik mee aan een onderzoek naar Bildung en de voorbeeldfunctie die docenten kunnen pakken om vmbo-leerlingen te begeleiden bij hun vorming tot mens, burger en professional. Als beginnend docent heeft me dat geholpen en bevestigd in mijn zoektocht waar het in het onderwijs voor de leerlingen om gaat: niet alleen om prestaties, maar om talentontwikkeling en gezien worden. In mijn eigen lange onderwijsloopbaan heb ik geleerd dat je erop kunt vertrouwen dat het wel goedkomt en dat elke weg die je volgt goed is, zolang je het maar doet voor jezelf en voor je eigen toekomst.

Door mijn eigen ervaringen in de klas te delen en te bespreken, help ik leerlingen nu om ook trots te worden op hún weg.

Groetjes van Noor